Κυκλοφοριακό πρόβλημα στη Μεγαλόπολη

Η Μεγαλόπολη αντιμετωπίζει κυκλοφοριακό πρόβλημα. Δεν είναι αστείο ή φάρσα, είναι αλήθεια. Η Μεγαλόπολη με το καλύτερο ρυμοτομικό σχέδιο που θα μπορούσε να έχει, αντιμετωπίζει πρόβλημα, όχι τόσο από τον όγκο των οχημάτων αλλά από τη νοοτροπία των Ελλήνων.

Πριν από δύο χρόνια, το Φεβρουάριο του 2006, η τότε Δημοτική αρχή του Σπύρου Τσιριγώτη εφάρμοσε μια μελέτη με σκοπό να μειώσει το πρόβλημα που δημιουργείται στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Προέβλεπε αυτή η μελέτη, μονοδρομήσεις και πεζοδρομήσεις δρόμων και εκ περιτροπής στάθμευση τους μονούς και ζυγούς μήνες, σε μια έκταση 300-400 μέτρων περιμετρικά της κεντρικής πλατείας.

Ενώ ήταν σίγουρο ότι θα είχε αποτέλεσμα, η αντίδραση μια μεγάλης μερίδας πολιτών που έχουν μάθει να παρκάρουν κάτω από το σπίτι τους, έξω από την εργασία τους, έξω από το κατάστημα που θα ψωνίσουν κάτι και όχι λίγο πιο δίπλα ή στο επόμενο στενό ή να κάνουν ένα τετράγωνο ώστε να αποφύγουν να εισέλθουν παράνομα σε μονόδρομο οδήγησε τη Δημοτική αρχή στην απόσυρσή του δύο μήνες αργότερα. Διατηρήθηκαν ωστόσο οι δύο πεζόδρομοι της πλατείας (Π. Κεφάλα και Αγ. Νικολάου) και δυο-τρεις ακόμη μονόδρομοι. Οι πινακίδες που είχαν τοποθετηθεί καλύφθηκαν με σακούλες ενώ κάποιες άλλες αφαιρέθηκαν. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να γίνουν οι πεζόδρομοι της πλατείας ένας δρόμος και ένας μεγάλος χώρος στάθμευσης και οι μονόδρομοι να είναι μόνο για τους νομοταγείς πολίτες. Ακόμα και οι σακούλες στις πινακίδες που καλύφτηκαν έχουν σκιστεί και δεν ξέρουν αν ισχύει ο μονόδρομος ή όχι.

Tο μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, το δημιουργεί η έλλειψη των πινακίδων STOP. Στις διασταυρώσεις των δρόμων ανέκαθεν υπήρχαν δύο πινακίδες. Με την εφαρμογή αυτής της μελέτης, στους δρόμους που έγιναν μονής κατεύθυνσης, τοποθετήθηκε μόνο μια πινακίδα. Μέχρι και σήμερα, σε διασταύρωση με δύο δρόμους διπλής κατεύθυνσης υπάρχει μία πινακίδα STOP, με αποτέλεσμα να μη σταματάει κανείς από τους υπόλοιπους δρόμους.

Περιμένουμε από τη νέα Δημοτική αρχή του Τάκη Μπούρα, να σκύψει πάνω από αυτό το πρόβλημα και να το επιλύσει, πριν θρηνήσουμε κάποιο θύμα, γιατί τα μικροατυχήματα είναι συχνό φαινόμενο.