Με τραγικό τρόπο αναδεικνύεται, μία ακόμη φορά, η ανάγκη σύστασης ενός φορέα που θα εξασφαλίσει την πρόληψη των ατυχημάτων στα λεγόμενα “extreme sports”. Η πρόσφατη τραγωδία, με θύμα ένα νέο άνθρωπο που εκτυλίχθηκε το περασμένο σαββατοκύριακο και πάλι στην πολύπαθη περιοχή της Γορτυνίας θα πρέπει να αποτελέσει το τελευταίο «μάθημα» για την Πολιτεία, ώστε να ασχοληθεί σοβαρά με την κάλυψη του νομοθετικού κενού που υπάρχει ως προς τη διαχείριση των κατά τα άλλα αγαπητών, επικερδών αλλά ακραίων σπορ, που ελκύουν εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως νεαρής ηλικίας.Ο 30χρονος Κωνσταντίνος Λαυκίδης από την Αθήνα απολάμβανε τον κίνδυνο στα ορμητικά νερά του Λούσιου και του Αλφειού, των όμορφων αυτών ποταμών που οι ανεξερεύνητοι κίνδυνοι που κρύβουν τον οδήγησαν στο θάνατο, όταν η βάρκα με τον ίδιο και τους φίλους του αναποδογύρισε.
Χάθηκε μέσα στα νερά, ενώ οι δύο κοπέλες και ο άλλος οδηγός της ομάδας κατόρθωσαν να σωθούν. Η παρέα έχασε ένα μέλος της μέσα στα φουσκωμένα νερά, σε μικρή απόσταση από το γεφύρι του Κούκου, στο φαράγγι του Αλφειού, κάτω από τη Θεισόα Ηλείας, λίγο πριν το τέλος τής απολαυστικής ακραίας διαδρομής τους, το απόγευμα της Κυριακής. Εντοπίστηκε το επόμενο απόγευμα και ανασύρθηκε λόγω της δυσκολίας που αντιμετωπίστηκε, την Τρίτη το μεσημέρι μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες. Την επόμενη μέρα και πάλι, θρηνώντας για τον άδικο χαμό του νέου αυτού ανθρώπου, όλοι μιλούσαν για όσα είχαν ξαναπεί 18 μήνες μετά την τραγωδία με 8 νεκρούς στο Λούσιο, το Μάιο του 2007, όπως και μετά την άλλη τραγωδία, στο Μαίναλο. Ακραία σπορ, που μάλλον πρέπει κανείς να τολμά όταν το επιθυμεί. Όχι όμως χωρίς στοιχειώδη εκπαίδευση και εποπτεία, όπως τονίζουν εκείνοι που βλέπουν την υπόθεση απέξω αλλά από κοντά. Οι εταιρείες λένε πως τηρούν όλους τους όρους ασφαλείας και έχουν τις προϋποθέσεις, όμως κανένας κρατικός φορέας δε δίνει το «Ο.Κ.», ούτε βάζει και το απαγορευτικό ανάλογα με το αν οι συνθήκες, κυρίως οι καιρικές, το επιτρέπουν.
Όσο για τη φυσική κατάσταση και προετοιμασία του καθένα που επιθυμεί να φτάσει στα... άκρα, είναι αδύνατο για την ώρα να ελεγχθεί.
Ο Κων. Λαυκίδης χάθηκε στις 3 το μεσημέρι της Κυριακής σύμφωνα με την Αστυνομία και η επιχείρηση ξεκίνησε γύρω στις 6 το απόγευμα κατά την ανακοίνωση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Αργότερα, γύρω στις 8 το βράδυ, εντάχθηκε στη δύναμη και η Εθελοντική Ομάδα Διάσωσης Αρκαδίας, ενώ ακολούθησε και η ΕΟΔ Αττικής που έχει εξειδίκευση στις διασώσεις και η ΕΜΑΚ. Επιχειρούσαν δεκάδες, ίσως και πάνω από 100 άτομα για την ανεύρεση του άνδρα, αλλά η βροχή, η νύχτα και τα λασπόνερα έκαναν πολύ δύσκολο το έργο όλων. Την ίδια ώρα οι γονείς και ο αδερφός του είχαν φτάσει στην περιοχή από την Αθήνα μαζί με πολλούς φίλους και συγγενείς που αγωνιούσαν για την τύχη του ανθρώπου τους. Η είδηση του εντοπισμού δεν έφερε, χαρά καθώς χάθηκε η ελπίδα.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνταν οι διασώστες να ανασύρουν το άψυχο σώμα ήταν απαγορευτικές. Χρειάστηκε να περάσει όλη η νύχτα και την επόμενη μέρα, κοντά στο μεσημέρι να ολοκληρώσουν την επιχείρηση με πολλές δυσκολίες και με τη συμβολή ελικοπτέρου super puma.
Η τοπική κοινωνία, και δικαιολογημένα, επικεντρώνεται πλέον στη λήψη μέτρων και άμεσα, ώστε αυτή η δραστηριότητα που προσφέρει στην περιοχή –αλλά και σε εκείνους που την επιλέγουν- πολλά, να πάψει να οδηγεί σε δυσάρεστα και ενίοτε τραγικά γεγονότα.
Από τη μεριά του ο δήμαρχος Γόρτυνος Κώστας Μιχόπουλος αναγνωρίζει: «Τώρα πια είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για τον τουρισμό, εδώ και γενικότερα. Από το 2007, από την προηγούμενη μεγάλη τραγωδία, έως και σήμερα, παρότι έχουμε κάνει εκκλήσεις και πολλές προσπάθειες, δεν υπάρχει ανταπόκριση από το υπουργείο Τουρισμού, που είναι υπεύθυνο σε συνεργασία με τον ΕΟΤ. Συνεχίζουν μόνο να δίνουν άδειες λειτουργίας αυτών των εταιρειών, που φυσικά και τηρούν τους κανονισμούς, που είναι διεθνείς για τη λειτουργία τους και την εφαρμογή ασφαλείας των επισκεπτών στα ποτάμια«. Όπως συμπληρώνει, και στη συγκεκριμένη περίπτωση «η εταιρεία εφάρμοσε κατά γράμμα όλα όσα όφειλε. Όπως και διαπιστώσαμε». Έτσι, υπογραμμίζει πως «το πρόβλημα υφίστατο και συνεχίζει επειδή δεν υπάρχει νομοθετικό και νομικό πλαίσιο και το υπουργείο Τουρισμού όφειλε να το είχε λύσει». Όπως λέει, «αν υπήρχε νομικό πλαίσιο, όλες οι εταιρείες έπρεπε να λειτουργούν και να είναι συνδεδεμένες είτε on line είτε με άλλο τρόπο με τη Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας και να ενημερώνουν πότε μπαίνουν στα ποτάμια και πότε βγαίνουν από αυτά». Άλλη περίπτωση θα μπορούσε να είναι η αδειοδότησή τους για να ξεκινήσουν τη δραστηριότητά τους και από άλλον τοπικό φορέα ή τα ΠΣΕΑ.
Τώρα, λέει, λόγω της αδιαφορίας της Πολιτείας να προχωρήσει σε νομοθετικό πλαίσιο κατάλληλο για την ασφάλεια των πολιτών, ζημιώνεται και η περιοχή του. Ανάμεσα στα δύο τραγικά δυστυχήματα στα ποτάμια οι πυρκαγιές ολοκλήρωσαν ένα καταστροφικό έργο προκαλώντας οικολογική καταστροφή, που στο δήμο του την υπολογίζει στο 80%, πράγμα που σημαίνει ότι η απόλαυση της φυσικής ομορφιάς στη διάσταση που υπήρχε, ξεχνιέται. «Η περιοχή μας κακοδιαφημίστηκε με όλα αυτά» παρατηρεί συμπληρώνοντας πως το τελευταίο τραγικό περιστατικό «ήρθε να προστεθεί πάνω που είχαμε προσπάθειά μας πια, θα έχει να κάνει με ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, όπως το Κάστρο της Καρύταινας...» γιατί πλέον, προσθέτει αυτά έχουν μείνει.
Ο περιφερειακός διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Πελοποννήσου, αρχιπύραρχος Παναγιώτης Μπονάτσος μάς μίλησε για τη μεγάλη δυσκολία της επιχείρισης τονίζοντας πως «δυστυχώς είναι δύσκολο να γλιτώσει κανείς από την ορμή των νερών. Σε τέτοια σπορ επικίνδυνα είναι δεδομένος ο κίνδυνος εξ αρχής» παρατήρησε για να εκφράσει τη λύπη του για το ότι δε στάθηκε δυνατό να βρεθεί ο 30χρονος ζωντανός.
Ο πρόεδρος της ΕΟΔ Αρκαδίας Σπύρος Μαστοράκος δε διστάζει να πει πως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν «προσωπικά εγώ, αν και διασώστης, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να μπω στο νερό» περιγράφοντας έτσι απλά τον κίνδυνο που καλείται ο καθένας που επιλέγει τα extreme sports αλλά και την υποκειμενικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται. «Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, ένας αγνοούμενος στο ποτάμι βρέθηκε νεκρός. Μακάρι να ήταν ζωντανός... Όταν μέτρησα βροχές συνέρεαν στον Αλφειό και ο όγκος του νερού ήταν πολύ μεγάλος, πολύ χειμαρρώδης και λασπώδης. Όπως εξήγησε και ο ίδιος «δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο. Είναι το δεύτερο συμβάν στη δική μας περιοχή που πέρα από την αγωνία και τους 9 θανάτους, όλη η περιοχή πλέον είναι “κόκκινη ζώνη”. Πρέπει ένας κρατικός φορέας να αναλάβει, ώστε κάποια κρατική αρχή να δίνει το “O.K.” αν μπορούν και πότε να μπουν στο ποτάμι οι ομάδες». Όπως ακόμα παρατήρησε, κάθε σαββατοκύριακο είναι εκατοντάδες εκείνοι που... τολμούν και «μάλλον χρειάζεται και εκπαίδευση σε εκείνους που θέλουν να απολαύσουν το άθλημα. Καμία εταιρεία δε θέλει να πάθει κάποιος κακό, αλλά το κράτος οφείλει να ορίσει κάποια πράγματα» τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση συμπληρώνοντας πως και τα δύο ποτάμια, και ο Λούσιος και ο Αλφειός «κρύβουν φοβερούς κινδύνους». Εκεί, λέει, πρέπει να μπει ένας κρατικός φορέας που θα ορίζει όπου μπορεί να φανεί, ειδικά για δραστηριότητα στα ποτάμια σε κάθε νομό άνθρωποι που ξέρουν τις ομορφιές και τις αγριάδες και μπορούν να δώσουν μια καλή βοήθεια» καταλήγει ο κ. Μαστοράκος.
Πηγή: "Ελευθερία" Καλαμάτας 1-2-2009
http://www.eleftherianews.gr/
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου