Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Δανάη Καραθανάση: «Τι να περιμένουμε;»

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τίποτα, δεν ξέρω τι να πιστέψω, πώς να συμπεριφερθώ, πώς να αντιδράσω. Δεν ξέρω τι να νιώσω κι όμως αυτό δεν μπορώ να το δαμάσω. Κάποιες λειτουργίες γίνονται αυθόρμητα. Νιώθω. Μπορώ και νιώθω πόνο, οργή, αγανάκτηση, ανασφάλεια, μίσος, αμφισβήτηση, θυμό και άλλα που δεν μπορώ να τα εκφράσω με λόγια, με λίγα λόγια. Τα συναισθήματα αυτά με σπρώχνουν, με οδηγούν στην επιθετικότητα, στην αντίδραση, στην καταστροφή, στο αδιέξοδο. Κι είμαι μόνο δεκαέξι χρονών. Συναισθήματα λοιπόν, που δεν αρμόζουν σε μια εφηβική ψυχή.
Στο αδιέξοδο αυτό έχει φέρει τις τελευταίες μέρες, όλους τους εφήβους η δράση της Πολιτείας.
Κάποτε τετρακόσιοι βουλευτές ξεκινώντας από τη Βαστίλη διαμαρτύρονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Φτάνουμε λοιπόν έπειτα από παραπάνω από διακόσια χρόνια και καταργούμε αυτά τα δικαιώματα με τις πράξεις μας.
Έτσι καταλήγουμε στα όρια της καταστροφής λόγω της απέραντης ανευθυνότητας και αδιαφορίας των πολιτικών φορέων.
Έπειτα, η απρόσωπη, παγερή και ανίκανη Πολιτεία οπλίζει το χέρι του κάθε «άρρωστου» με το δικαίωμα της άσκησης εξουσίας.
Οπλίζει, λοιπόν, με άλλοθι και βίαιη, απάνθρωπη νοοτροπία τους δολοφόνους και αφαιρεί ζωές.
Σκοτώνοντας άδικα το μικρό Αλέξη πεθαίνει το μέλλον, η αθωότητα, η ελπίδα, το αύριο. Μαζί με τον Αλέξη «πεθαίνουν» χιλιάδες έφηβοι, χάνοντας έτσι την παραμικρή ψευδαίσθηση που τους είχε απομείνει πως ο κόσμος δεν μπορεί να είναι τόσο απάνθρωπος,
τόσο σκληρός, τόσο άδικος. Τι παραδείγματα λοιπόν θα μας δώσετε, με τι κίνητρα και τι πρότυπα θα μας ευαισθητοποιήσετε, πώς θα μας κάνετε να γίνουμε καλύτεροι έχοντας όνειρα και φαντασία;
Με το να μας εξισώνετε, εμάς απλούς μαθητές με κουκουλοφόρους, ταραξίες, κλέφτες και χούλιγκαν, δεν μας εκτιμάτε και μας τοποθετείτε απέναντι, σαν κοινό εχθρό σας.
Εφόσον πρώτα εσείς προβάλλετε το χουλιγκανισμό και το φανατισμό (χωρίς να είναι η πρώτη φορά) μέσα από το αστυνομικό σώμα, με ανθρώπους που υποχρεούνται να μας προστατεύουν και όχι να αφανίζουν όποιον ανήλικο οι ίδιοι από προσωπική τους κρίση θεωρούν αναρχικό στοιχείο.
Μπράβο, λοιπόν, τα καταφέρατε. Αν στόχος σας ήταν ο θάνατος ενός ανήλικου παιδιού και ραγισμένες εφηβικές ψυχές, το καταφέρατε. Επίσης, πρέπει να είσαστε περήφανοι που καταφέρατε να πληγώσετε εκείνη τη μάνα και τον πατέρα που ξέρουν πως δεν θα ξαναντικρίσουν πια το αγγελούδι τους.
Τέλος, σκεφτείτε πως η νεολαία δεν μένει άπραγη, δεν είναι αδρανοποιημένη όπως συνεχώς τη χαρακτηρίζετε. Η νεολαία παλεύει, διεκδικεί με πορείες και όχι βέβαια με βανδαλισμούς όπως κι εσείς γνωρίζετε. Είναι έτοιμη λοιπόν να αντιδράσει σε κάθε αδικία που γίνεται εις βάρος της. Δεν μπορείτε λοιπόν, εσείς να μας αντιμετωπίζετε μ’ αυτό τον τρόπο - γιατί εμείς είμαστε το Μέλλον!!! Αλέξη, να ξέρεις πως θα σε θυμόμαστε πάντα και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε!!!

Μία οργισμένη δεκαεξάχρονη
Δανάη Καραθανάση
danaimeg@hotmail.com

Πηγή: "Ελευθερία" Καλαμάτας 15-12-2008
http://www.eleftherianews.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: