Με μεγάλη όρεξη ξεκίνησαν οι πρώτοι 8 παραγωγοί σαλιγκαριών να στήνουν τις μονάδες τους στη Φαλαισία, στοχεύοντας σε ένα πιο ξεκούραστο έσοδο μέσω μιας εναλλακτικής οικονομικής δραστηριότητας στην ύπαιθρο, της βιολογικής σαλιγκαροτροφίας. Ακολουθούν ακόμα 4 παραγωγοί και φιλοδοξία του σχεδιασμού που υπάρχει είναι να λειτουργήσουν συνολικά στην Αρκαδία το επόμενο διάστημα τουλάχιστον 50 μονάδες. Προκειμένου μάλιστα αυτός ο στόχος να επιτευχθεί αλλά και να υπάρξει περαιτέρω ενημέρωση σε εκείνους που ήδη προχωρούν στην εγκατάσταση των δικτυοκηπίων τους, τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, πιθανότατα στις 5 ή 6 του μήνα, θα γίνει στο Λεοντάρι μια σχετική ημερίδα. Θα προηγηθεί μία ακόμα στις 30 Ιανουαρίου στην Κύπρο, όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία με την οποία συνεργάζονται οι παραγωγοί της Αρκαδίας.
Εκείνοι πάντως που ήδη ολοκληρώνουν το στήσιμο της εγκατάστασής τους φαίνονται ενθουσιασμένοι από το εγχείρημά τους, καθώς μετά τις πυρκαγιές τους δόθηκε η ευκαιρία, με την παρότρυνση του δήμου και με χαμηλό κόστος, γύρω στα 10.000 ευρώ, να στήσουν τη δική τους επιχείρηση. Τους λένε πως τα έσοδά τους θα ξεπερνούν τα 20.000 ευρώ και -αν και κρατούν μικρό καλάθι- ελπίζουν σε μια εύκολη δουλειά, με λίγες σκοτούρες και ένα ικανοποιητικό μεροκάματο. Ανάμεσά τους ο Παναγιώτης Μάρκος, ο Γεώργιος Μπούρας και ο Ηλίας Σιαντίκος, που θα πρέπει να περιμένουν την πρώτη τους παραγωγή το επόμενο φθινόπωρο, 18 μήνες αφότου συλλέξουν από τη γύρω περιοχή τα σαλιγκάρια (20 - 30 κιλά ο καθένας), που θα αποτελέσουν και τη μαγιά της επιχείρησής
τους, η οποία σε 3 χρόνια θα χαρακτηριστεί και βιολογική.
Ο Παναγιώτης Μάρκος είναι από το Σκορτσινού και λέει χαρακτηριστικά για την επιλογή του: “Είμαι 52 χρονών. Δουλεύω σαν το μαύρο 47 χρόνια, από 5 χρονών παιδάκι και βλέπω ότι είναι μια δουλειά που δεν έχει πολύ κόπο. Αν είναι αλήθεια όπως μας τα λένε -αν ισχύουν- βλέπω ότι έχει καλά έσοδα“.
Ο Γεώργιος Μπούρας από την Καμάρα σκοπεύει να ασχοληθεί ενεργά με την μικρή αυτή επιχείρηση που ξεκινά με τη γυναίκα του Αδαμαντία.
“Είμαστε από τους πρώτους που ασχοληθήκαμε στο δήμο. Προσωπικά είμαι συνταξιούχος της ΔΕΗ και θέλω να βοηθήσω και να ασχοληθώ για να... σκοτώνω το χρόνο μου, τόσο για εισόδημα όσο και για να περνάει η ώρα μου“. Όσο για το εισόδημα λέει συγκεκριμένα: “Οι αρμόδιοι μας έχουν πει ότι θα έχουμε 4 - 4,5 τόννους παραγωγή μέσα στο πρώτο 18μηνο και μετά κάθε χρόνο άλλους τόσους. Άρα μιλάμε, σύμφωνα με τις τιμές που μας λένε πως ισχύουν τώρα -6 ευρώ το κιλό-, για 20.000 με 25.000 ευρώ το χρόνο. Προσωπικά όμως με ενδιαφέρει να βγάζω 12.000 ευρώ το χρόνο και να προσθέτουμε 1.000 ευρώ το μήνα ακόμα στο εισόδημά μας. Όσα παραπάνω καλοδεχούμενα είναι“.
Όπως λέει η εγκατάστασή του θα είναι έτοιμη τις αμέσως επόμενες ημέρες καθώς έχει ολοκληρωθεί η σιδηροκατασκευή και μένει να μπουν τα δίχτυα και οι λαμαρίνες. Το κόστος των υλικών που αγόρασε ανέρχεται στα 10.000 ευρώ και τα υπόλοιπα έγιναν με πολύ προσωπική εργασία. Ακόμα όμως μένει να βγει στο βουνό και να μαζέψει καμιά 30αριά κιλά σαλιγκάρια που θα βάλει μέσα στην εγκατάστασή του έκτασης ενός στρέμματος. Αρχικά όπως λέει θα είναι κλεισμένα σε έναν ειδικό χώρο για 6 μήνες όπου θα ταΐζονται με μαρούλι και άλλα χορταρικά και την άνοιξη θα φυτευτεί ένα ειδικό τριφύλλι που θα τρέφει στη συνέχεια τα σαλιγκάρια. “Θα είναι βιολογικά και θα έχουν και πιστοποίηση“, τονίζει ο Γ. Μπούρας ο οποίος πιστεύει πως θα τα πάει καλά αφού του αρέσει να ασχολείται. Άλλωστε, το έχει αποδείξει όπως λέει με την ενασχόλησή του με τα αρωματικά φυτά, όπως τσάι, θρούμπι, ρίγανη, θυμάρι κ.λπ. από τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα.
Ο Ηλίας Σιαντίκος είναι μόλις 21 ετών και βάζει τα δυνατά του για να στηθεί όσο το δυνατόν καλύτερα η εγκατάσταση που ξεκινά η μητέρα του Κατερίνα στην Καμάρα.
Και η δική του κατασκευή είναι στο τελικό στάδιο και τώρα πρέπει να μαζέψει 1.000 περίπου σαλιγκάρια που θα μπουν μέσα στη μονάδα για εκτροφή στην αρχή και παραγωγή στη συνέχεια. “Θα είναι ντόπιο και βιολογικό“ λέει ο Ηλίας Σιαντίκος τονίζοντας πως “στα 3 χρόνια κλειστό γίνεται αυτόματα βιολογικό“. Όσον αφορά στην απόφαση, αυτή ελήφθη μετά τις φωτιές του 2007 και τις μεγάλες καταστροφές σε όλη την περιοχή.
“Μετά τις φωτιές ο δήμος μας έφερε κάποιον και μας μίλησε και είδαμε πως είναι συμφέρον, αν είναι βέβαια όλα έτσι όπως τα λέει“ σημείωσε. Από τη μεριά του ο δήμαρχος Φαλαισίας Γιάννης Φουσέκης δηλώνει κατ‘ αρχάς ικανοποιημένος από την ανταπόκριση που υπάρχει και πιστεύει πως ο στόχος των 50 μονάδων στην πυρόπληκτη Αρκαδία θα επιτευχθεί. Εύχεται το ενδιαφέρον να αυξηθεί και στο δικό του δήμο - ήδη υπάρχει κινητοποίηση από την περιοχή της Μεγαλόπολης, ενώ στους άλλους δήμους είναι επιφυλακτικοί.
Ο κ. Φουσέκης αν και περιμένει να δει και τα αποτελέσματα στην αγορά το φθινόπωρο του 2010 είναι πολύ αισιόδοξος. Όμως παρατηρεί πως για την ώρα -και παρά τις εισηγήσεις που έχουν γίνει- η καλλιέργεια αυτή δεν εντάσσεται σε κάποιο επιδοτούμενο πρόγραμμα. Πάντως, εκτιμά πως στη φάση αυτή το κόστος των 10.000 - 12.000 είναι χαμηλό “άρα είναι χαμηλού ρίσκου, άρα όχι απαγορευτικό για τον καθένα, ώστε να δοκιμάσει μια νέα καλλιέργεια“. Τόνισε ακόμα ότι μόνο το 12% της ευρωπαϊκής αγοράς καλύπτεται από πιστοποιημένο ελεγχόμενο σαλιγκάρι, ενώ οι υπόλοιπες ποσότητες καλύπτονται από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Άρα, συμπεραίνει ο δήμαρχος “η αγορά είναι ανοιχτή και όλες οι μονάδες πιστοποιούνται“.
Κέλλυ Δημητρούλια
Εκείνοι πάντως που ήδη ολοκληρώνουν το στήσιμο της εγκατάστασής τους φαίνονται ενθουσιασμένοι από το εγχείρημά τους, καθώς μετά τις πυρκαγιές τους δόθηκε η ευκαιρία, με την παρότρυνση του δήμου και με χαμηλό κόστος, γύρω στα 10.000 ευρώ, να στήσουν τη δική τους επιχείρηση. Τους λένε πως τα έσοδά τους θα ξεπερνούν τα 20.000 ευρώ και -αν και κρατούν μικρό καλάθι- ελπίζουν σε μια εύκολη δουλειά, με λίγες σκοτούρες και ένα ικανοποιητικό μεροκάματο. Ανάμεσά τους ο Παναγιώτης Μάρκος, ο Γεώργιος Μπούρας και ο Ηλίας Σιαντίκος, που θα πρέπει να περιμένουν την πρώτη τους παραγωγή το επόμενο φθινόπωρο, 18 μήνες αφότου συλλέξουν από τη γύρω περιοχή τα σαλιγκάρια (20 - 30 κιλά ο καθένας), που θα αποτελέσουν και τη μαγιά της επιχείρησής
τους, η οποία σε 3 χρόνια θα χαρακτηριστεί και βιολογική.
Ο Παναγιώτης Μάρκος είναι από το Σκορτσινού και λέει χαρακτηριστικά για την επιλογή του: “Είμαι 52 χρονών. Δουλεύω σαν το μαύρο 47 χρόνια, από 5 χρονών παιδάκι και βλέπω ότι είναι μια δουλειά που δεν έχει πολύ κόπο. Αν είναι αλήθεια όπως μας τα λένε -αν ισχύουν- βλέπω ότι έχει καλά έσοδα“.
Ο Γεώργιος Μπούρας από την Καμάρα σκοπεύει να ασχοληθεί ενεργά με την μικρή αυτή επιχείρηση που ξεκινά με τη γυναίκα του Αδαμαντία.
“Είμαστε από τους πρώτους που ασχοληθήκαμε στο δήμο. Προσωπικά είμαι συνταξιούχος της ΔΕΗ και θέλω να βοηθήσω και να ασχοληθώ για να... σκοτώνω το χρόνο μου, τόσο για εισόδημα όσο και για να περνάει η ώρα μου“. Όσο για το εισόδημα λέει συγκεκριμένα: “Οι αρμόδιοι μας έχουν πει ότι θα έχουμε 4 - 4,5 τόννους παραγωγή μέσα στο πρώτο 18μηνο και μετά κάθε χρόνο άλλους τόσους. Άρα μιλάμε, σύμφωνα με τις τιμές που μας λένε πως ισχύουν τώρα -6 ευρώ το κιλό-, για 20.000 με 25.000 ευρώ το χρόνο. Προσωπικά όμως με ενδιαφέρει να βγάζω 12.000 ευρώ το χρόνο και να προσθέτουμε 1.000 ευρώ το μήνα ακόμα στο εισόδημά μας. Όσα παραπάνω καλοδεχούμενα είναι“.
Όπως λέει η εγκατάστασή του θα είναι έτοιμη τις αμέσως επόμενες ημέρες καθώς έχει ολοκληρωθεί η σιδηροκατασκευή και μένει να μπουν τα δίχτυα και οι λαμαρίνες. Το κόστος των υλικών που αγόρασε ανέρχεται στα 10.000 ευρώ και τα υπόλοιπα έγιναν με πολύ προσωπική εργασία. Ακόμα όμως μένει να βγει στο βουνό και να μαζέψει καμιά 30αριά κιλά σαλιγκάρια που θα βάλει μέσα στην εγκατάστασή του έκτασης ενός στρέμματος. Αρχικά όπως λέει θα είναι κλεισμένα σε έναν ειδικό χώρο για 6 μήνες όπου θα ταΐζονται με μαρούλι και άλλα χορταρικά και την άνοιξη θα φυτευτεί ένα ειδικό τριφύλλι που θα τρέφει στη συνέχεια τα σαλιγκάρια. “Θα είναι βιολογικά και θα έχουν και πιστοποίηση“, τονίζει ο Γ. Μπούρας ο οποίος πιστεύει πως θα τα πάει καλά αφού του αρέσει να ασχολείται. Άλλωστε, το έχει αποδείξει όπως λέει με την ενασχόλησή του με τα αρωματικά φυτά, όπως τσάι, θρούμπι, ρίγανη, θυμάρι κ.λπ. από τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα.
Ο Ηλίας Σιαντίκος είναι μόλις 21 ετών και βάζει τα δυνατά του για να στηθεί όσο το δυνατόν καλύτερα η εγκατάσταση που ξεκινά η μητέρα του Κατερίνα στην Καμάρα.
Και η δική του κατασκευή είναι στο τελικό στάδιο και τώρα πρέπει να μαζέψει 1.000 περίπου σαλιγκάρια που θα μπουν μέσα στη μονάδα για εκτροφή στην αρχή και παραγωγή στη συνέχεια. “Θα είναι ντόπιο και βιολογικό“ λέει ο Ηλίας Σιαντίκος τονίζοντας πως “στα 3 χρόνια κλειστό γίνεται αυτόματα βιολογικό“. Όσον αφορά στην απόφαση, αυτή ελήφθη μετά τις φωτιές του 2007 και τις μεγάλες καταστροφές σε όλη την περιοχή.
“Μετά τις φωτιές ο δήμος μας έφερε κάποιον και μας μίλησε και είδαμε πως είναι συμφέρον, αν είναι βέβαια όλα έτσι όπως τα λέει“ σημείωσε. Από τη μεριά του ο δήμαρχος Φαλαισίας Γιάννης Φουσέκης δηλώνει κατ‘ αρχάς ικανοποιημένος από την ανταπόκριση που υπάρχει και πιστεύει πως ο στόχος των 50 μονάδων στην πυρόπληκτη Αρκαδία θα επιτευχθεί. Εύχεται το ενδιαφέρον να αυξηθεί και στο δικό του δήμο - ήδη υπάρχει κινητοποίηση από την περιοχή της Μεγαλόπολης, ενώ στους άλλους δήμους είναι επιφυλακτικοί.
Ο κ. Φουσέκης αν και περιμένει να δει και τα αποτελέσματα στην αγορά το φθινόπωρο του 2010 είναι πολύ αισιόδοξος. Όμως παρατηρεί πως για την ώρα -και παρά τις εισηγήσεις που έχουν γίνει- η καλλιέργεια αυτή δεν εντάσσεται σε κάποιο επιδοτούμενο πρόγραμμα. Πάντως, εκτιμά πως στη φάση αυτή το κόστος των 10.000 - 12.000 είναι χαμηλό “άρα είναι χαμηλού ρίσκου, άρα όχι απαγορευτικό για τον καθένα, ώστε να δοκιμάσει μια νέα καλλιέργεια“. Τόνισε ακόμα ότι μόνο το 12% της ευρωπαϊκής αγοράς καλύπτεται από πιστοποιημένο ελεγχόμενο σαλιγκάρι, ενώ οι υπόλοιπες ποσότητες καλύπτονται από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Άρα, συμπεραίνει ο δήμαρχος “η αγορά είναι ανοιχτή και όλες οι μονάδες πιστοποιούνται“.
Κέλλυ Δημητρούλια
http://www.eleftherianews.gr/
.jpg)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Χωρις να θελω να γινω αγγελος κακων ειδησεων,ουτε δυσμενων προγνωσεων, παρα μονο εχοντας κριτηριο το συμφερον των ανθρωπων που ασχολουνται με την σαλλιγκαροτροφια, θα ηθελα να επισημανω τα εξης:
1. Δεν υπαρχει ακομα πουθενα στον κοσμο βιολογικη εκτροφη σαλιγκαριων, για τον απλο λογο οτι δεν εχουν θεσμοθετηθει κανονες βιολογικης εκτροφης απο καποιον επισημο φορεα. Το μονο που μπορει να υπαρξει στο αμεσο μελλον ειναι καποια πιστοποιηση του κρεατος των σαλιγκαριων, και αυτο απο το μονο επισημο εργαστηριο πιστοποιησης, που υπαγεται στο Τμημα Γεωπονιας του Πανεπιστημιου Θεσσαλιας. Εργαστηριο το οποιο ακομα δεν αρχισε να λειτουργει επισημα. Ειναι θεμα χρονου ομως η εναρξη του.
2. Απευθυνθειτε στο Γεωργικο τμημα του Δημου Φαλαισιας, και ρωτηστε τους γεωπονους για καποιον αλλο τροπο εκτροφης σαλιγκαριων, πολυ πιο αποδοτικο, πολυ πιο οικονομικο και χωρις υπερφιαλες υποσχεσεις ωσ προς την τιμη.(Πουθενα δεν πουλιουνται σαλιγκαρια στην τιμη των 6 ευρω. Η μεση τιμη στην χονδρικη κυμαινεται απο 3-3.5 ευρω)
Αυτα τα λιγα, αν και πολλα ακομα θα μπορουσα να επισημανω στο αρθρο σας, προς αποκατασταση της αληθειας.
Αναστασιος Υψηλαντης
Καραισκακη 32
41222 Λαρισα
2410535918
Δημοσίευση σχολίου