Δεκαέξι μήνες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές οι πληγέντες ακόμη περιμένουν.

Επισκέπτεσαι τις καμένες εκτάσεις της Φαλαισίας, του Βαλτετσίου, της Μεγαλόπολης, της Καρύταινας και των χωριών της και διαπιστώνεις ότι το έδαφος πρασινίζει την Άνοιξη και ξαναπαίρνει το μουντό του χρώμα το Χειμώνα, ενώ σε μερικά, ελάχιστα σημεία, κάποια δεντράκια της υποτυπώδους αναδάσωσης αγωνίζονται να μεγαλώσουν. Βλέπεις σπίτια, αποθήκες, στάνες να στέκουν καμένα και απογυμνωμένα περιμένοντας την ελεημοσύνη του κρατικού μηχανισμού που υποσχέθηκε απλόχερα μέσω της κυβέρνησης που τον διαφεντεύει, πριν καλά καλά σβήσουν οι φλόγες, ότι θα αποκατασταθούν οι κατεστραμμένες περιουσίες των πληγέντων. Βλέπεις ακόμη στη γη σπασμένα μισοκαμένα κλαδιά σωριασμένα, κουφάρια και απομεινάρια των καμένων δέντρων και πονάει η καρδιά σου. Μαθαίνεις ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν αδιάθετα 145 εκ. ευρώ για αποκατάσταση πληγέντων, στο “Ταμείο Μολυβιάτη” όπως επικράτησε να λέγεται και αναρωτιέσαι “γιατί άραγε;”. Και όταν πληροφορείσαι ότι μόλις 2 εκ ευρώ έφτασαν στο δήμο Γόρτυνος γιατί ο διαθέτης τους τα έδωσε για να πάνε αποκλειστικά εκεί, και ότι η Φαλαισία μόλις πριν λίγες μέρες έμαθε ότι ΘΑ πάρει 5 εκ., ενώ Μεγαλόπολη και Βαλτέτσι έχουν ζητήσει αλλά ΔΕΝ πήραν, τότε τα “γιατί” πολλαπλασιάζονται και μεγαλώνουν. Μεγαλώνουν τόσο που μπορούν να καταπλακώσουν κάθε έναν υπεύθυνο αυτής της αδιαφορίας. Μακάρι.

Πηγή: “Αιχμή Αρκαδίας” 21-01-2009
http://www.aixmh.gr/